Ἡ ἀγκαλιὰ τῆς μάνας -τῆς Μάνας Θεοτόκου- (ἀλλά καί τῆς κάθε μάνας) σκέπη καὶ προστασία σὲ ὅλο τὸ στερέωμα τῆς γῆς. 11 Μαΐου 2024

Ἡ οἰκογένεια ὡς μυστήριον πάνω στό ὁποῖο θεμελιώνεται ἡ ἀνθρώπινη ζωή ὅπως ὁ Χριστός διά τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του τήν ἀποκαλύπτει. Ἡ ἀναγέννηση τοῦ κόσμου μέσα ἀπό τήν ἀγάπη πρός τήν οἰκογένεια ,ὅπως ὁ Θεός τήν ὅρισε νά εἶναι.  Ἡ εἰκών τοῦ Χριστοῦ στήν ἀγκαλιά τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σύμβολον τῆς μητρικῆς στοργῆς, τῆς ἀγάπης τοῦ γονέα γιὰ τὰ παιδιά, δείχνει τήν ἐπικοινωνία τῆς μητρότητος καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

Θά ἀναγεννηθεῖ ὁ κόσμος, διότι ὁ Θεός θέλει νά συνεχιστεῖ ἡ βλάστηση μέσα στήν ἀνθρώπινη ζωή. (Ἀκυρώνοντας δηλαδή τό ἔργον τοῦ διαβόλου, πού προσπαθεῖ νομοθετικά νά καταργήσει αὐτήν τήν βλάστηση)

Ὅλα προχωρoῦν πρὸς τὴν Ἁγία Δόξα, γιὰ νὰ ἀναγεννιέται ὁ κόσμος. Ἀλλὰ σὲ αὐτὴ τὴν ἀναγέννηση, ἔρχεται νέα ψυχὴ στὸν κόσμο, νέο σῶμα, ἀνάλογα ὅπως συμβαίνει καί μέ τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, πού μεγαλώνει καί ἐνηλικιώνεται, διότι συνεχίζεται ἡ βλάστηση, δηλαδὴ ὁ βλαστὸς μέσα στὴν ἀνθρώπινη ζωή.

 

Ἡ ἀναπαραγωγή τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν γῆ δείχνοντας τήν θέληση τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο -«αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε»- μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. (Ὁ διάβολος καί αὐτό θέλει νά τό ἐμποδίσει)

Ὅλη αὐτὴ ἡ ἀναπαραγωγὴ τοῦ ἀνθρώπου μέσα στὴ γῆ εἶναι μία ἀναφορά στήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, στήν ὕπαρξη τοῦ Χριστοῦ, στήν ἀναγέννηση (τοῦ κόσμου) διά τῆς Μητέρας μας τῆς Παναγίας (καί ὡς προτύπου αὐτῆς τῆς ἀναγεννήσεως). Ὅλο αὐτὸ γίνεται πρὸς χάριν καὶ δόξαν Θεοῦ, γιὰ νὰ συνεχιστεῖ τὸ Ἅγιο ἔργο καὶ νὰ ἔλθει καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία. Ἔτσι ἀκριβῶς θά γίνεται καὶ μέχρι τὴ Δευτέρα Παρουσία.

Αὐτὸ τό ἔχουν παρουσιάσει οἱ Γραφές. Αὐτό μᾶς τό ἔχει παρουσιάσει ἡ Θεία Χάρις τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἡ Χάρις τοῦ Δεσπότη Κυρίου ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεανθρώπου ποὺ περπάτησε πάνω στὴ γῆ, καί καταδέχτηκε νὰ εἶναι μέσα σὲ μήτρα γυναικός. Καταδέχτηκε νὰ γεννηθεῖ βρέφος, νὰ μεγαλώσει καὶ νὰ γίνει ἐνήλικας καὶ νὰ περπατήσει ἀπάνω στὴ γῆ καὶ νὰ εἶναι ἀνάμεσά σας ὁ Θεάνθρωπος Δεσπότης Κύριος ὑμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Μᾶς ἔδειξε ὅλη τὴν ἀναγέννηση, εὐλόγησε τὴν ἀναπαραγωγή, πῶς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ πῶς πρέπει νὰ προχωράει στὴ ζωή.

 

Ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή του μᾶς ἔδειξε πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω στήν γῆ.

Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ εἶναι κανονικὰ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ ζωή ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσει ὁ ἄνθρωπος μέσα στὴ ζωή. Μᾶς ἔδειξε πῶς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος στὰ παιδικὰ χρόνια. Μᾶς ἔδειξε τὸ πῶς πρέπει νὰ εἶναι τὸ παιδὶ ἀπέναντι στοὺς γονεῖς. Μᾶς ἔδειξε ὅτι στό παιδί πρέπει νὰ ὑπάρχει ταπείνωση.

Μᾶς ἔδειξε ὁ Χριστός καταρχὴν τὸ πῶς πρέπει νὰ βαδίζει ὁ ἄνθρωπος καὶ πῶς νὰ μαθαίνει, δηλαδὴ πῶς νὰ διδάσκεται εἰς στὸ σχολεῖο. Μᾶς ἔδειξε ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐργάζεται. Μᾶς ἔδειξε ὅτι πρέπει νὰ κάνει τὸ παιδὶ ὑπακοὴ στὸν πατέρα καὶ τὴ μάνα. Μᾶς ἔδειξε ὅτι ἡ μάνα ἀγαπάει τὸ παιδὶ καὶ ὁ Ἰωσὴφ ἀγαπάει τὸ Δεσπότη Κύριο ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Τὸν μαθαίνει μάλιστα νὰ εἶναι ξυλουργός. Τοῦ μαθαίνει τὴν τέχνη τοῦ ξυλουργοῦ, ἀλλὰ βλέπουμε καί ὅτι ὁ Δεσπότης Κύριος ὑμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κάνει ὑπακοὴ στὸν Ἰωσήφ. Κάνει ὑπακοὴ καὶ στὴ Μητέρα Του, τὴν Παναγία, πού εἶναι καὶ ἡ Μητέρα ὅλων σας. Δηλαδή μᾶς ἔδειξε πῶς πρέπει νὰ συμπεριφερθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι μέσα στὴ ζωή.

 

Ἡ στοργή τῆς Μητρότητας διδάσκεται μέσα ἀπό τίς Ἱερές Εἰκόνες.

Πάνω ἀπ’ ὅλα, ὅταν βλέπουμε στὶς εἰκόνες ὅτι ὁ Δεσπότης Κύριος ὑμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, παιδὶ ποὺ εἶναι, πῶς τόν κρατάει ἡ Μάνα, ἡ Μητέρα Του ἡ Παναγία καὶ ἡ Μητέρα ὅλων σας. Τὸν ἔχει στὴν ἀγκαλιά. Δείχνει τὴ στοργὴ τῆς μητρότητας. Τὴν ἀγάπη τῆς μητέρας πρὸς τὸ παιδί. Δείχνει τὴν ἐπικοινωνία τῆς μητρότητας καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ τὸ διακατέχει ἐν μέσῳ προσευχῆς καὶ ἀγάπης, ἡ μάνα πρὸς τὸ παιδί. Καὶ δείχνει πὼς εἶναι σκέπη καὶ προστασία ἡ ἀγκαλιὰ τῆς μάνας σὲ ὅλο τὸ στερέωμα τῆς γῆς.

 

Στό στερέωμα τῆς οἰκουμένης, ἡ Μάνα εἶναι ἡ μεγάλη κολώνα.

Σὲ ὅλο τὸ στερέωμα τῆς οἰκουμένης ἡ μάνα εἶναι ἡ μεγάλη κολώνα. Ἡ μάνα εἶναι ἡ ἀσπίδα προστασίας τῶν παιδιῶν. Ἡ μάνα εἶναι ἡ ζεστὴ φωλιὰ γιὰ ὅλες τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ ἔχει ἕνα παιδί, ποὺ μεγαλώνει μία μάνα μέσα στὴ ζωή. Δείχνει ὅμως ὅτι καὶ τὸ παιδὶ μὲ ἀγάπη καὶ στοργὴ εἶναι στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας. Καὶ δείχνει τὴ λατρεία.

Ὁ Χριστὸς δηλαδὴ δείχνει τί ἀγάπη ἔχει πρὸς τὴ Μητέρα Του, τὴν Παναγία. Δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνετε κι ἐσεῖς μέσα στὶς οἰκογένειές σας. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνουν οἱ γονεῖς. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνουν τὰ παιδιὰ πρὸς τοὺς γονεῖς. Αὐτὸ συμβολίζει καὶ ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἅμα τήν δοῦμε μὲ τὸ Δεσπότη σας, Κύριο ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Συμβολίζει τὴν ἁγιότητα τῆς Μητέρας σας, τῆς Παναγίας, καὶ τὴν Ἁγία Δόξα τοῦ Δεσπότη Κυρίου ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 

Ἡ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου μέσα ἀπό τήν οἰκογένεια ὅπως τήν ὅρισε ὁ Θεός καί μέσα ἀπό τήν μητρική στοργή, ὅπως τήν βλέπουμε στήν Βρεφοκρατοῦσα τόν Χριστό Θεοτόκο.

 Συμβολίζει ὅμως καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ γονέα γιὰ τὰ παιδιά, τὴν οἰκογένεια, τὴν ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβολίζουν οἱ εἰκόνες μας τῆς Μητέρας μας, τῆς Παναγίας, ποὺ εἶναι μὲ τόν Δεσπότη μας, Κύριο ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ βλέπουμε μὲ τί στοργὴ εἶναι μέσα στὴν εἰκόνα. Κρατάει τὸν Γιὸ της, Δεσπότη Κύριο ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶ ἀγάπη ὁ Δεσπότης μας, Κύριος ὑμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, εἶναι μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Μητέρας Του καὶ Μητέρας ὅλων μας, τῆς Παναγίας.

 

Ἡ μητέρα, μέ τήν ζεστή ἀγκαλιά της, ἐμπνέει τό παιδί μέσα στήν ζωή.

Αὐτὸ δηλαδή μᾶς δείχνει κατευθεῖαν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ μητέρα εἶναι ἡ φωλιά, εἶναι ἡ ζεστὴ ἀγκαλιά. Εἶναι ἡ κολώνα καὶ τὸ στήριγμα πρὸς τὸ παιδὶ στὶς δύσκολες στιγμὲς καὶ στὶς εὔκολες στιγμὲς, ἀλλὰ εἶναι ἡ ἔμπνευση τοῦ παιδιοῦ ποὺ εἶναι μέσα στὴ γῆ νὰ μεγαλώσει.

 

Ἡ μητέρα, ἡ στηρίζουσα κολώνα, πού δίνει στό παιδί της χαρά. Ὁμοίως καί ἡ Παναγία γιά κάθε ἄνθρωπο, δίνει μέ τήν ἀγκαλιά της τήν ἔμπνευση ὅπως καί τήν χαρά.

Εἶναι ἡ κολώνα, ἡ στηρίζουσα κολώνα καὶ βαστάζουσα γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ σηκώσει τὶς στεναχώριες, τὶς θλίψεις καὶ νὰ δώσει χαρὰ στὸ παιδὶ ποὺ εἶναι μέσα στὸν κόσμο, ἡ μητέρα ποὺ μεγαλώνει τὰ παιδιὰ της σήμερα. Γι᾿ αὐτὸ λέγεται ἡ μητέρα μας στοργικὴ μητέρα. Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα οἱ μητέρες ὅλου τοῦ κόσμου πρέπει νὰ ἔχουν στοργὴ γιὰ τὰ παιδιά τους. Γιατί ὅταν ἔχουν στοργή, ἐκεῖ ἀκριβῶς ἔχουν τὴ χάρη. Ἐκεῖ ἔχουν καὶ τὴ Θεία βούληση. Ἐκεῖ ἔχουν τὴ Θεία Χάρη καὶ τὴ Θεία ἔμπνευση, πὸ τὴ Μητέρα ὅλου τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴ Μητέρα μας τὴν Παναγία, τὴν Μητέρα τοῦ Δεσπότη Κυρίου ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν Παναγία. Ἔτσι ἀκριβῶς γίνεται.

 

Ἡ φυσική αὐτή σχέση τῆς ἀγάπης φαίνεται σήμερα ἀφύσικη. Ὅμως ὁ Θεός μπορεῖ νά ἐπαναφέρῃ τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω στήν βάση τῆς ἀγάπης.

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος, ποὺ ζεῖ σήμερα μὲς τὸν κόσμο, αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ καταλάβει, διότι τοῦ φαίνονται ἀφύσικα. Ἀφύσικα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιὰ τὸν Θεὸ δυνατά. Διότι καὶ οἱ ἅγιες εἰκόνες ποὺ ὑπάρχουν στὴν ἐκκλησία, μὲ τὴ ζωὴ ὅλων, τοῦ Δεσπότη Κυρίου ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἡ Χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Μητέρας μας τῆς Παναγίας, τῶν Ἀρχαγγέλων, εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ γῇ καὶ ἐπὶ τῆς οὐρανίου βασιλείας.

 

Αἱ Ἅγιαι Εἰκόνες δέν εἶναι ἁπλῶς μιά ἁγιογραφία, ἀλλά ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ γιά νά ταυτιστῆ ὁ ἄνθρωπος μέ τό μήνυμα τῆς εἰρήνης πού ὁ Θεός στέλνει ἀπό τόν οὐρανό.

Παίζουν πολὺ μεγάλη σημασία οἱ Ἅγιες εἰκόνες ποὺ εἶναι μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ μὲς τὰ σπίτια μας. Δὲν εἶναι ἁπλῶς μία ἁγιογραφία. Ταυτίζεται ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου μέ τό μήνυμα τῆς ἐπὶ γῆς εἰρήνης πού ἔρχεται ἀπό τὴν ἐπουράνιο βασιλεία. Ταυτίζονται πολλὰ πράγματα, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, ἕνεκα αὐτῆς τῆς ταυτίσεως, ἔχουν γίνει ὅλες οἱ Ἅγιες εἰκόνες. Γι’ αὐτὸ πάνω ἀπ’ ὅλα βλέπουμε καὶ τοὺς Ἁγίους μας μὲ ταπεινότητα, ὅπως ἐπίσης δὲν βλέπουμε καμμία εἰκόνα νὰ ἔχει ἀγριότητα. Διότι ὑπάρχει ἡ ταπεινοφροσύνη καὶ ἡ μετάνοια.

 

Ὅλα μέσα στήν ἐκκλησία εἶναι μία διδαχή, τό σχολεῖο μέσα ἀπό τό ὁποῖο μαθαίνουμε πῶς νά βαδίσουμε στήν ζωή.

Δηλαδή μᾶς δείχνει τὸν δρόμο ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ τῆς ἐκκλησίας, τοῦ οἴκου Του, μᾶς δείχνει τό πῶς πρέπει νὰ βαδίσουμε μέσα στὴ ζωή, τὸ πῶς πρέπει νὰ προχωρήσουμε καὶ τὸ πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε. Αὐτὸ πρέπει νὰ καταλάβουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ποὺ λέμε πάω στὴν ἐκκλησία νὰ ἀνάψω ἕνα κερὶ, καὶ (γι᾿ αὐτό) εἶναι ἔτσι ἡ ἐκκλησία φτιαγμένη, γιὰ νὰ εἴμαστε μέσα (στό πνεῦμα αὐτό, τῆς ταπεινότητας καί μετανοίας). Ἔχει μεγάλη σημασία ἡ ἐκκλησία, ἡ Ἁγία Τράπεζα, τὸ Ἱερό, ἡ Ἁγία Πρόθεση, τὰ Ἅγια Δισκοπότηρα, τὸ τέμπλο, τὸ Μεγάλο Βῆμα, τὸ Δεσποτικὸ – ὁ Θρόνος δηλαδή, ὁ ἄμβωνας. Ὅλα ἔχουν τὴ σημασία τους. Ὅπως καὶ ὁ διάδρομος ποὺ μπαίνει στὴ μέση γιὰ νὰ πᾶμε στὸ Ἱερὸ ἀπὸ τὴ Μεγάλη Πύλη. Παίζει καὶ αὐτὸ μεγάλο ρόλο, ποὺ δὲν τὸν γνωρίζουν πολλοὶ ἄνθρωποι.

 

Ὅσα ὑπάρχουν μέσα στήν ἐκκλησία, εἶναι εἰκόνες τῆς οὐρανίου πραγματικότητος πού ἐνεργεῖ μέσα στόν ναό καί ὄχι ἁπλός συμβολισμός.

Αὐτὰ θὰ ἀναλυθοῦν στὴ συνέχεια σὲ ἄλλα μηνύματα, γιὰ νὰ δοῦμε γιατί ἔχουν γίνει καὶ τί συμβολίζουν καὶ ποιοὶ στέκουν στὸ διάδρομο καὶ ποιοὶ εἶναι στὶς γωνίες στὶς ἐκκλησίες καὶ ποιοὶ εἶναι μέσα στὸ Ἱερὸ καὶ πὼς γίνεται ἡ Θεία Λειτουργία. Ὅλα αὐτὰ ἀναλύονται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νήφωνα Κωνσταντιανῆς, ἀλλὰ ἀναλύονται μὲ ἕνα τρόπο πολὺ θεολογικό.

 

Ὅλα ἔχουν φτιαχτεῖ μέ μία τάξη καί ἔχουν τόν λόγο τους, γιά νά ἀναβαίνει ἡ προσευχή τῶν πιστῶν ψηλά στόν Παράδεισο.

Θὰ ξέρουμε ὅτι κάθε πρᾶγμα ἔχει τὴ σημασία του. Τὸ κάθε σημεῖο ποὺ ὑπάρχει μέσα στὴν ἐκκλησία, ἔχει τὸ λόγο του. Δὲν εἶναι ἁπλὸ πρᾶγμα νὰ ὑπάρχει μέσα στὴν ἐκκλησία τὸ προσκυνητάρι καὶ τὸ μανουάλι γιὰ τὰ κεριά. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν φτιαχτεῖ γιὰ μία τάξη, γιὰ μία χάρη, γιὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ ἀνεβαίνει ἡ Θεία Λειτουργία, νὰ ἀνεβαίνει ἡ προσευχὴ ὅλων τῶν πιστῶν ψηλὰ εἰς τὸν παράδεισο. Αὐτὸ πρέπει νὰ ξέρουμε. Αὐτὸ πρέπει νὰ νοιώθουμε ἐν μέσῳ προσευχῆς. Αὐτὸ ἀκριβῶς γίνεται εἰς τὸν ἄνθρωπο σήμερα.    

 

Τά παρόντα μηνύματα δίδονται ἀπό τό Οὐράνιο Θυσιαστήριο μετά ἀπό δέηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πρός τόν Υἱόν της.           

Αὐτὰ ἔχω νὰ πῶ πρὸς τὸ παρόν. Στὴ συνέχεια θὰ ἐπανέλθω μὲ ἄλλο μήνυμα ἀπὸ τὴν Ἅγιά Μου Χάρη καὶ ἀπὸ τὴν οὐράνια βασιλεία ἐν μέσῳ παραδείσου, ἀπὸ τὸ Ἱερό Μου Θυσιαστήριο. Ἡ Χάρις πού σᾶς μιλάει νὰ ξέρετε πάντα (ὅτι) εἶναι τοῦ Πατέρας σας- ἐν μέσῳ τοῦ στόματος τοῦ παιδιοῦ Μου, τοῦ Δημητρίου- τοῦ Πατέρα σας, τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Πατέρα καὶ Θεοῦ ὑμῶν.

Ὅλο αὐτὸ ἔγινε καὶ γίνεται, διότι στὴν ἀρχὴ τὸ παιδί Μου τὸ εἶχε παραλάβει ἡ Μητέρα μας ἡ Παναγία ἡ Ἁλμυρὴ, ἐπειδὴ ἡ Μητέρα μας ἡ Παναγία τὸν κατευθύνει. Ἀλλὰ ἔκανε αἴτημα στὸ Δεσπότη Κύριο ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ὁ Υἱός Μου εἶπε ὅτι τὸ μετανοοῦν παιδί Μου νὰ ἔλθει εἰς τὴ Χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐφόσον θέλει νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο πρὸς τὴν Ἅγια Χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ δὲν θέλει τὰ τοῦ κόσμου ἐτούτου.

 

Ἄλλο νά σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ἑαυτό του, καί ἄλλο νά ὑπάρχει ἡ ἔγκριση τοῦ Θεοῦ. Κοντά στόν Θεό δέν μπορεῖ νά ἔρθει αὐτός ὁ ὁποῖος λατρεύει τά γήϊνα, ἀλλά αὐτός πού ζητάει ἐν μετανοίᾳ τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ἔχει γίνει πρὸς τὴν Ἅγια δόξα καὶ σωτηρία τῆς ψυχῆς του ἀλλὰ καὶ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς ὅλου τοῦ κόσμου. Διότι, ἀγαπημένα Μου παιδιά, ὁ κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ ἀποφασίζει γιὰ τὸν ἑαυτὸ του, ἀλλὰ ὑπάρχει ἡ δική Μου ἔγκριση πάνω ἀπ᾿ ὅλα.

Πάντα ἡ πόρτα Μου εἶναι ἀνοικτή. Ἀλλὰ κοντά Μου θὰ ἔλθει αὐτὸς ποὺ δὲν θέλει τὰ γήινα, ποὺ δὲν τὰ λατρεύει. Διότι τὸ σῶμα, ποὺ ἀναλύω τώρα, ποὺ εἶναι στὴ γῆ, ἀναγκαστικὰ θὰ φάει φαγητὸ – ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχω εὐλογήσει, τὰ φαγητά, τὶς τροφὲς ποὺ ἔχω εὐλογήσει. Θὰ φάει, θὰ πιεῖ νερό. Θέλει τὸ σῶμα τροφὴ νὰ συντηρηθεῖ φυσιολογικά. Ὅμως τί ζητάει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου (αὐτό) εἶναι τὸ βασικὸ μέλημα τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ καὶ κάθε ἀνθρώπου ποὺ θέλει νὰ ἀκολουθήσει τὴν Ἅγιά Μου Δόξα. Τί ζητάει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τί θέρμη ἔχει ζέση μετανοίας στὴν Ἅγιά Μου Χάρη.

 

 

Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά δεῖ μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Μόνον ὁ Θεός μπορεῖ. Ὁ Θεός ἐπιλέγει μία ψυχή, γνωρίζοντας ποῖος ζητάει μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς σωτηρία.

Ἔτσι ἀκριβῶς προχωράει, σήμερα καὶ ἀπὸ πάντα, ὁ ἄνθρωπος πνευματικά. Ἀλλιῶς ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀλλιῶς ἐπιλέγω Ἐγώ. Ἐγὼ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξω ἕνα ἄνθρωπο ποὺ νὰ ἔχει θέρμη μὲς τὴ ψυχή του καὶ νὰ ζητάει ἀπὸ βάθη ψυχῆς σωτηρία. Ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ μέσα τὴ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο ἡ Ἅγιά Μου Χάρις τὴν βλέπει (τήν ψυχή), μόνον Ἐγώ. Βαθιὰ τὸν ἄνθρωπο τὸν ξέρω μόνον Ἐγώ. Ἄνθρωπος δὲν γνωρίζει τὸν ἄνθρωπο. Μόνο ἡ Ἅγιά Μου Χάρις ἔχει ἀνοικτοὺς ὀφθαλμούς.

 

Μερικοί ἐκπλήσσονται ἀπό αὐτό, ὅμως εἶναι ἔνδειξη τῆς θείας ἀγάπης καί συγκαταβάσεως ὅτι ὁ Θεός μᾶς μιλάει μέ τήν γλῶσσα πού μιλᾶμε, μέ τί ἴδιες φράσεις πού ἕνας ἀπό μᾶς θά μιλοῦσε σέ ἕνα ἄλλον.

Γι᾿ αὐτὸ, ἀγαπημένα Μου παιδιὰ, αὐτὰ πού σᾶς λέω καὶ σᾶς τὰ ἐξηγῶ, εἶναι γιατί κάποιοι ἄνθρωποι ἔχουν ἀναρωτηθεῖ, γιατί κάποιοι κάνουν ἐρωτήματα, καί διότι κάποιοι ἄνθρωποι ἔχουν τὶς ἀντιρρήσεις τους. Σᾶς τὰ ἐξηγῶ ὅλα, γιὰ νὰ μὴν μείνει κανεὶς παραπονούμενος. Φανταστεῖτε ὅτι σᾶς μιλάω μὲ τὴ γλῶσσα ποὺ (ἐσεῖς) μιλᾶτε, γιὰ νὰ καταλάβετε. Γιὰ νὰ μιληθεῖ ἄλλη γλῶσσα, δὲν θὰ καταλαβαίνετε. Νὰ ξέρετε ὅτι ὅλους σᾶς περιμένω γιὰ μετάνοια. Ἡ ἀγκαλιά Μου εἶναι πάντα ἀνοικτή. Καὶ ἡ σκέπη Μου θὰ σᾶς σκεπάζει γιὰ πάντα, ἀρκεῖ νὰ μετανοεῖτε καὶ νὰ εἶστε μὲ ταπείνωση στὴ μετάνοια.

Νά προχωροῦμε μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας πάντοτε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στήν σκέψη μας καί τήν καρδιά μας.

Δὲν μετρῶ τὶς ἁμαρτίες. Μετράω τὶς μετάνοιες τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ βάθη ψυχῆς μετανοίας εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ἡ Ἅγιά Μου Χάρη νὰ σᾶς σκεπάζει. Καὶ τὴν Ἅγιά Μου Σκέπη νὰ ἔχετε. Ἡ Ἅγιά Μου Χάρη νὰ εἶναι πάντα στὴν καθοδήγησή σας καὶ στὴν προστασία σας. Πάντα νὰ προχωρᾶτε μὲ τὴν Ἅγιά Μου Χάρη. Εὐλογημένοι νὰ εἶστε. Χριστὸς Ἀνέστη καὶ πάντα τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ Θεασάμενοι, Προσκυνήσωμεν Ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν τὸν Μόνον Ἀναμάρτητον», αὐτό νὰ ἔχετε εἰς τὴ σκέψη σας, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 

Ἅγιος Τριαδικὸς Πατέρας καὶ Θεὸς ὑμῶν. Ἀμήν. Ἀμήν. Ἀμήν.