Ὁ Θεός θέλει νὰ Τοῦ δείξουμε μεγάλη ἐμπιστοσύνη.

Αὐτὸ εἶναι τὸ κλειδί.

Νὰ ἀφεθοῦμε στὸ Θεό, καὶ ὁ Θεὸς τὰ ρυθμίζει ὅλα.

« Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς».

 

«Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀθάνατη. Αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουμε συνέχεια στὸ νοῦ μας, ὅτι μᾶς ἐλεεῖ ὁ Θεός συνεχῶς.

 

« Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός». Ὄντως εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει. Ἅγιος εἶναι ὁ Θεός. Εἶναι Ἅγιος καὶ Ἰσχυρός. Καὶ εἶναι καὶ πάντα Ἀθάνατος. Τὸ ἴδιο εἶναι καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πάντα ἀθάνατη. Καὶ μᾶς ἐλεεῖ συνέχεια.

Αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουμε μέσα στὸ νοῦ μας, στὴν προσευχή μας, μέσα στὴν καρδιά μας, μέσα στὴ ψυχή μας. (Αὐτό πρέπει) νὰ φωλιάσει μέσα στὴ ψυχή μας, (γιά) νὰ μπορέσουμε νὰ προχωρήσουμε.

 

Γι᾿ αὐτούς πού δέν ἔχουν μέσα τους προσευχή, θά ὑπάρξουν πνευματικά ἤ καί σωματικά προβλήματα.

 

Γιατί ἔρχονται καὶ ἄλλες δυσκολίες γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους, καὶ εἰδικὰ γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν προσευχή. Θὰ ὑπάρξει πνευματικὸ πρόβλημα καὶ σωματικὰ προβλήματα.

Ἔχουμε πληροφορία ὅτι ἔχει ξεκινήσει ἡ ἀρρώστια ποὺ πιάνει στόμα, ἔντερα, στομάχι καὶ πρωκτό. Ἔχει ξεκινήσει αὐτὴ ἡ ἀρρώστια. Φαίνεται ὅτι προχωρᾶνε τὰ πράγματα φυσιολογικά. Ὅπως τὰ ἔχει πεῖ ὁ Κύριος.

 

Ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσει δύναμη. Ἀρκεῖ νὰ τοῦ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη. Καὶ νὰ ξέρουμε ὅτι κάθε ἡμέρα μᾶς δίνει δύναμη.

 

Τώρα ἐμεῖς νὰ ἀγωνιζόμαστε καὶ νὰ προσπαθοῦμε γιὰ τὸ πῶς θὰ βελτιώσουμε τὴ ψυχή μας· αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει. Καὶ πάντα, «Δόξα Σοι, ὁ Θεός». Ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσει δύναμη. Καὶ νὰ ξέρουμε ὅτι μᾶς δίνει δύναμη κάθε μέρα. Ἀλλὰ θὰ μᾶς δώσει δύναμη, γιὰ νὰ ἀνταπεξερχόμαστε στὰ δύσκολα, ἀρκεῖ νὰ τοῦ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη. Γιατί θέλει νὰ Τοῦ δείξουμε μεγάλη ἐμπιστοσύνη. Νὰ δοθοῦμε στὸ Θεό.

 

Πίστις ἀλλά καί ταπείνωσις καί συγχωρητικότητα πρός τόν πλησίον μας, καί ὁ Θεός τά κατευθύνει ὅλα μέ τρόπον πού τόν γνωρίζει μόνον ὁ Ἴδιος.

 

Αὐτὸ εἶναι τὸ κλειδί. Νὰ ἀφεθοῦμε στὸ Θεό, καὶ ὁ Θεὸς τὰ ρυθμίζει ὅλα. Αὐτὸ γίνεται. Τὰ ρυθμίζει ὅλα. Καὶ μᾶς φωτίζει καὶ μᾶς κατευθύνει, μέσα ὅμως ἀπὸ ταπείνωση, μέσα ἀπὸ συγχωρητικότητα πρὸς τὸν πλησίον μας. Νὰ ἔχουμε συγχωρητικότητα καὶ νὰ ἔχουμε ἁπλότητα, πολλή ἁπλότητα. Ὁ Θεὸς τὰ κατευθύνει μὲ ἕνα πολὺ θαυματουργικὸ τρόπο, ποὺ τὸν γνωρίζει μόνο ὁ Ἴδιος.

 

Εἶναι ἀπέραντο τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ, καί δέν μποροῦμε νά τό ἀντέξουμε, γι᾿ αὐτό καί πολύ λίγα πράγματα αἰσθανόμαστε, ὅσα κι ἄν δοῦμε. Ταπεινοφροσύνη καί μετάνοια τό θεῖο μεγαλεῖο.

 

Ἐμεῖς καὶ νὰ δοῦμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, (καί ἄν ἀκόμη τήν διακρίνουμε) (ναί, μέν, βλέπουμε, ἀλλὰ αἰσθανόμαστε πολὺ λίγα πράγματα, γιατί εἶναι ἔτσι ἡ φύση μας, μέσα στὸν κόσμο. Διότι ἂν αἰσθανθοῦμε ὅλο τὸ μεγαλεῖο του Θεοῦ, δὲν μποροῦμε νὰ κρατηθοῦμε δηλαδή. Εἶναι ἀπέραντο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ χωρέσει μέσα στὸ νοῦ μας. Γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ἕνα μεγαλεῖο. Ὄχι μεγαλεῖο θαυμασμοῦ. Μεγαλεῖο ταπεινοφροσύνης καὶ μετανοίας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ. Ταπεινοφροσύνη καὶ μετάνοια εἶναι τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ. Μὲ ἀγάπη ἀπὸ βάθη καρδιᾶς ξεκινάει ἡ ταπεινοφροσύνη τοῦ ἀνθρώπου ἀλλὰ μὲ χάρη Θεοῦ. Δηλαδὴ ἡ ἀγάπη νὰ ὑπάρχει μὲ χάρη Θεοῦ. Γιατί εἶναι πάντα διάχυτη.

 

 «Ἅγιος Ἰσχυρός». Ὁ Μεγαλοδύναμος μᾶς φανερώνεται μέ τρόπο θαυμαστό, μέ τρόπο τέλειο.

 

Θαυμαστὸς ὁ τρόπος πού μᾶς φανερώνεται ὁ Μεγαλοδύναμος. Εἶναι θαυμαστὸς ὁ τρόπος ποὺ κάνει (πού μεταχειρίζεται γιά νά) μᾶς δείχνει τὰ ἔργα Του. Γιατί ὅλα γίνονται μὲ τέτοια τελειότητα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ συγχρονίσει οὔτε ὁ καλύτερος ὑπολογιστὴς στὸν κόσμο, οὔτε ὁ πιὸ μεγάλος ἐπιστήμονας στὸν κόσμο, ὁ πιὸ καθηγητὴς καὶ ρήτορας. Δὲν μπορεῖ νὰ συγχρονίσει αὐτὸ ποὺ συγχρονίζει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ εἶναι καὶ Ἅγιος Ἰσχυρός. Εἶναι δηλαδὴ κάτι τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε ἑκατὸ τοῖς ἑκατό.

 

Ὁ Θεός μᾶς ἀνοίγει τό σπίτι Του, κάτι νά καταλάβουμε, ἔστω ἐλάχιστο, ἀπό τήν μεγαλωσύνη Του, γιά νά ἀντιληφθoῦμε ὅτι εἶναι ὁ Μεγαλοδύναμος Πατέρας μας.

 

Καταλαβαίνουμε κάτι ἐλάχιστο, γιὰ νὰ μᾶς δώσει δύναμη. Μᾶς ἀνοίγει, δηλαδή, τὸ παράθυρο, τὴν πόρτα γιὰ νὰ μποῦμε στὸ σπίτι Του, γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι εἶναι αἰώνιος καὶ εἶναι ὁ Πατέρας μας. Αὐτὸ ἀκριβῶς κάνει ὁ μεγαλοδύναμος Πατέρας. Πρέπει νὰ εἴμαστε κοντά Του. Πρέπει νὰ εἴμαστε μὲ ἁπλότητα καὶ ταπεινότητα. Πάνω ἀπὸ ὅλα νὰ εἴμαστε μέσα στὴν ἀγκαλιά Του. Γιατί, χωρὶς τὴν ἀγκαλιά Του, εἶναι πολὺ δύσκολα, πάρα πολὺ δύσκολα.

 

Καὶ βάσανο νὰ ἔχει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ξεπερνιέται. Ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνθρώπινη δύναμη, δὲν ξεπερνιέται.

 

Ἔχει πολλὰ χτυπήματα ἡ ψυχὴ ποὺ δὲν εἶναι μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ, πολλὰ χτυπήματα καὶ πολλὰ βάσανα, πάρα πολλὰ βάσανα. Γιατί καὶ βάσανο νὰ ἔχει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ξεπερνιέται. Ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνθρώπινη δύναμη, δὲν ξεπερνιέται. Διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύναμος. Δὲν ἔχει δύναμη. Ὅλα εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό. Ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸ Θεό (καί πρέπει νά εἴμαστε), μὲ ἁπλότητα καὶ ταπεινότητα.

 

Θά ὑπάρχουν πειράγματα ἀπό πολλά ἀδέλφια μας. Δέν πρέπει νά ἔχουμε κόντρα μαζί τους, ἀλλά ἠρεμία καί νηφαλιότητα.

 

Τὸ ὅτι θὰ ὑπάρχουν ἀπὸ πολλὰ ἀδέλφια μας, ἐμπόδια καί πειράγματα θὰ ὑπάρχουν. Ἀλλὰ ἐμεῖς πρέπει νὰ ἔχουμε ἠρεμία. Πρέπει νὰ μὴν ἔχουμε κόντρα μαζί τους. Πρέπει νὰ ἔχουμε νηφαλιότητα. Νὰ ἔχουμε ἰσορροπία στὴ ψυχή μας, στὸ μυαλό μας, στὸ νοῦ μας, στὸ λόγο μας, γιὰ νὰ μᾶς κρατάει καὶ σὲ ἰσορροπία ὁ Θεός.

 

Ὁ Θεός λειτουργεῖ μέ μία τάξη ἀνεπανάληπτη. Κι ἐμεῖς πρέπει νά εὑρισκόμαστε μέσα σ᾿ αὐτήν τήν τάξη.

 

Γιατί ὁ Θεὸς λειτουργεῖ μὲ μία τάξη. Μία τάξη, ἡ ὁποία εἶναι ἀνεπανάληπτη. Εἶναι μόνο ἡ τάξη τοῦ Θεοῦ ποὺ λειτουργεῖ ἔτσι. Διότι εἶναι ὄντως ἡ τάξη ὁμοιογενέστατη καὶ ἀδιαίρετη. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς δείχνει ὁ Μεγαλοδύναμος, (καί ἔτσι πρέπει) νὰ προχωρᾶμε.

 

Ὁ Θεός θά δώσει δύναμη σέ ὅλες τίς ψυχές πού ἀγωνίζονται καί, προσευχόμενες, ζητοῦν μετάνοια καί σωτηρία.

 

Θὰ ἔρθει δύναμη, σὲ ὅλες τὶς ψυχὲς ποὺ προσεύχονται, σὲ ὅλες τὶς ψυχὲς ποὺ ἀγωνιοῦν, σὲ ὅλο τὸν κόσμο ποὺ θέλει τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του καὶ θέλει τὴν ἐλπίδα τῆς μετάνοιας, δηλαδή (στόν καθένα πού) θέλει νὰ μετανοήσει καὶ θέλει νὰ εἶναι ταπεινόφρων. Ὁ Θεὸς τὰ δίνει ἄπλετα αὐτά, ἐν μέσῳ πνευματικῶν ἀγώνων καὶ (μέσα ἀπό) τὴν προσπάθεια ποὺ κάνει ἡ ψυχή, ἡ ψυχὴ ποὺ θέλει νὰ ταπεινωθῆ.

 

Ὁ Θεός καί Πατέρας μας λέει στόν καθένα μας: «Κάλεσέ Με, καὶ θὰ ἔρθω».

 

Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα. Γιατί τὸ κλειδὶ εἶναι πάνω στὴν πόρτα. Ἐδῶ εἶναι τὸ μυστικό. Νὰ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα καὶ νὰ ζητήσουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς σκεπάσει. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀνοίξουμε τὸ δρόμο γιὰ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀνοίξουμε τὸ δρόμο γιὰ τὴν Ἁγία Του χάρη. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀνοίξουμε τὸ δρόμο γιὰ τὴν Ἁγία Του σκέπη. Εἶναι ὁ Πατέρας μας καὶ περιμένει τὴν πρόσκληση. Δηλαδή, ὁ Πατέρας μας σοῦ λέει «Κάλεσέ Με, καὶ θὰ ἔρθω». Εἶναι εὐγενής. Δὲν εἶναι ἀγενής. Δὲν εἶναι ἀπρόσκλητος.

 

 

«Κάλεσέ Με, καὶ θὰ ἔρθω. Ζήτα Μου, καὶ θὰ σὲ διορθώσω. Ζήτα Μου, καὶ θὰ σὲ βελτιώσω. Μετανόησε, καὶ θὰ σὲ σώσω». Ἔτσι εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅλους μας μᾶς πληροφορεῖ. Μᾶς δείχνει κάτι, νοιώθουμε κάτι·  ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ τὸ ἀγνοήσουμε· ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸ κρατήσουμε καὶ νὰ τὸ καλλιεργήσουμε. Γιατί χρειάζεται καλλιέργεια γιὰ νὰ ἀφομοιωθῆ ἀπὸ τὴ ψυχὴ τοῦ καθενὸς ἀνθρώπου.

 

Ὁ Θεὸς δέν δίνει ἀρρώστιες. Οἱ ἀρρώστιες εἶναι ἀπὸ τὸ πονηρὸ πνεῦμα.

 

Ὅμως, ὁ Πατέρας μας μᾶς ἔχει πολὺ μεγάλη ἀγάπη καὶ δὲν μᾶς ἀφήνει καθόλου. Στενοχωριέται ἅμα Τὸν ἀγνοοῦμε, ἅμα δὲν Τὸν ἀκοῦμε. Στενοχωριέται ἅμα κάνουμε δικά μας θελήματα. Πάνω σὲ αὐτὸ στενοχωριέται πάρα πολύ. Ἀλλὰ δὲν εἶναι τιμωρός. Δὲν δίνει ἀρρώστιες. Γιατί πολλοὶ λένε ὅτι ὁ Θεὸς δίνει ἀρρώστιες. Ὄχι δὲν δίνει ἀρρώστιες. Οἱ ἀρρώστιες εἶναι ἀπὸ τὸ πονηρὸ πνεῦμα, ἀπὸ τὸν μισόκαλο διάβολο, ὁ ὁποῖος φθονεῖ τὸν ἄνθρωπο.

 

Μέσω τῶν δοκιμασιῶν ἡ ψυχὴ ἐξαγνίζεται καὶ ἔρχεται στὴ Θεία σωτηρία, ὁδηγούμενη ἀπό τήν μετάνοια.

 

Ἀλλὰ μέσω τῶν δοκιμασιῶν αὐτῶν ἐξαγνίζεται ἡ ψυχὴ καὶ ἔρχεται στὴ Θεία σωτηρία. Ἔρχεται στὴ μετάνοια. Αὐτὸ νὰ ξέρουμε. Δηλαδὴ ἡ ψυχὴ ἡ ὁποία παλεύει, ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός παλεύει μέσα σὲ μία ἄγρια φουρτούνα, ποὺ λέγεται ζωή. Σὲ αὐτὴ τὴν ἄγρια φουρτούνα, τὸν χτυπᾶνε καὶ δυνατοὶ ἄνεμοι καὶ θάλασσα. Εἶναι σὰν τὸ πλοῖο μέσα στὴ θάλασσα ποὺ τὸ δέρνουν τὰ κύματα. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μοναχό του τὸ πλοῖο. Γιατί τὸ πλοῖο αὐτό, ποὺ εἴμαστε πάνω, τὸ κυβερνάει ὁ Θεός. Καὶ τὸ πλοῖο αὐτὸ ποὺ κυβερνάει ὁ Θεὸς λέγεται σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν. Ὁ Κυβερνήτης τοῦ πλοίου ἔχει ἕνα ὄνομα, ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Καὶ (ὀφείλουμε) ὑπακοὴ στὸν Κυβερνήτη τῆς μετανοίας.

Ἡ μετάνοια ἔρχεται μέ τήν ταπεινοφροσύνη.

 

Καὶ ἡ μετάνοια πῶς ἔρχεται; Μὲ ταπεινοφροσύνη. Πρέπει νὰ εἴμαστε ταπεινοί. Ὅταν ἔρθει ἡ ταπεινοσύνη, μετανοοῦμε καὶ εἴμαστε πάνω στὸ πλοῖο τῆς μετανοίας, γιὰ νὰ ἀνοιχτεῖ ἡ πόρτα τῆς Παραδείσου, νὰ μποῦμε μέσα. Ἔτσι λειτουργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωὴ «ἐπάνω» εἶναι σὲ πάρα πολὺ δυνατὸ φῶς.  Ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου εἶναι πάντα διάχυτη.

Νὰ προχωρᾶμε στὸ Ἅγιο θέλημά του, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε ταπεινοὶ καὶ μετανοοῦντες. Ἔτσι προχωρᾶμε. Τὰ δῶρα ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο καὶ σὲ κάθε ψυχή, δίνονται γιὰ νὰ εὐεργετηθῆ καὶ νὰ ἔχει δύναμη γιὰ τὸ πλοῖο τῆς μετανοίας, γιὰ νὰ μπῆ στὸν Παράδεισο.

 

Τώρα, ἂν θένε οἱ ἄνθρωποι κάποιο τίτλο… (διακινδυνεύουν νά βγοῦν ἀπό τόν δρόμο, ἤ νά χάσουν τό πλοῖο τῆς μετανοίας) Γιατί ὅλοι μποροῦμε νὰ μποῦμε στὸν Παράδεισο, ὅταν μετανοήσουμε. Αὐτὸ εἶναι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ἡ ψυχὴ ποὺ θὰ πάρει τίτλο ἱερατικὸ ἢ πολιτικό, πρέπει νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸ πλοῖο τῆς μετανοίας. Πρέπει νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸν Κυβερνήτη τῆς ταπεινώσεως. Νὰ ἔχουμε ταπείνωση.

 

Ὁ ἐγωϊσμός γιά λίγο ὑψώνεται, χαλιέται ἡ ψυχή, καί ἔπειτα ὅλα τά παίρνει ὁ ἄνεμος. Μπορεῖ γιά λίγα λεπτά νά χαθῆ ἡ ψυχή.

 

Μὲ τὸν ἐγωισμὸ ὅλα πέφτουν στὴ γῆ, κατάχαμα, καὶ τὰ παίρνει ὁ ἄνεμος, καὶ τὰ διασκορπίζει. Γιατί σὰν τὸν καπνὸ διασκορπίζεται ὁ ἐγωισμός. Γιὰ λίγο ἔρχεται, χαλιέται ἡ ψυχή, πέφτει, καὶ μετὰ γίνεται ἀτμὸς καὶ φεύγει. Τόσο πολὺ εὔκολα μπορεῖ νὰ πέσει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται χρόνια καὶ, γιὰ λίγα λεπτά, νὰ χαθῆ τὸ δρομολόγιο ποὺ λέγεται σωτηρία ψυχῆς καὶ μετάνοια τῆς ψυχῆς καὶ συγχώρεση ἁμαρτιῶν.

 

Ὁ ἀγώνας εἶναι διαρκής μέχρι τελευταία στιγμή.

 

Γιατί ὁ ἀγώνας εἶναι διαρκής μέχρι τελευταία στιγμή. Ἐμεῖς πρέπει νὰ προσπαθοῦμε. Ἐμεῖς πρέπει νὰ χτυπήσουμε τὴ θύρα, ποὺ εἶναι ἐκεῖ ὁ Θεός, νὰ μᾶς ἀνοίξει τὴν πόρτα. Καὶ ὅταν καλέσουμε τὸν Πατέρα μας, ἔρχεται καί μᾶς ἐπισκέπτεται μὲ πολὺ μεγάλη χαρά. Μεγάλο πανηγύρι γίνεται. Θὰ τὸ πῶ ἔτσι μὲ λαϊκὴ ρήση. Πανηγύρι γίνεται, πολὺ μεγάλη χαρά, μεγάλη δοξολογία ὅταν μετανοήσει ἡ ἁμαρτωλὴ ψυχὴ ἑνὸς ἀδελφοῦ μας. Καὶ ὅταν μετανοήσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γιατί λέμε ὅτι ἔχουμε μετανοήσει, ἀλλὰ κάθε μέρα πέφτουμε. Κάθε μέρα ἁμαρτάνουμε.

 

Ἡ μετάνοια εἶναι διαρκής· ἔχει ἀρχή, ἀλλὰ τέλος δὲν ἔχει. Ὁ Θεός εἶναι ἡ Κινητήρια Δύναμη σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνουμε.

 

Ἡ μετάνοια ὅμως εἶναι διαρκής. Δὲν σταματάει. Ἑπτὰ φορὲς καὶ ἑβδομήντα ἑπτά. Καὶ ἂν πάλι καὶ ξανὰ πάλι ἑβδομήντα ἑπτὰ φορὲς ζητᾶμε μετάνοια. Καὶ ξανὰ πάλι συνέχεια. Δηλαδὴ ἡ μετάνοια ἔχει ἀρχὴ ἀλλὰ τέλος δὲν ἔχει. Αὐτὸ πρέπει νὰ καταλάβουμε.

Ποιὸς πατέρας κάνει τέτοιο δῶρο ἀπάνω στὸν κόσμο ποῦ ζοῦμε; Μόνο ἕνας, ὁ Πλάστης καὶ Δημιουργός μας, ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Πατέρας καὶ Θεὸς ἡμῶν. Αὐτὸς εἶναι ὁ Κυβερνήτης ὅλων μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργός μας. Αὐτὸς εἶναι ἡ Κινητήρια Δύναμη σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνουμε, ποὺ μιλᾶμε, ποὺ τρῶμε, ποὺ ἐργαζόμαστε καὶ κοιμόμαστε.

 

 

Πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ καθαρίσουμε τὴ ψυχή μας. Ἂν δὲν προσπαθήσουμε, δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε.

 

Ἐμεῖς νὰ προσπαθήσουμε νὰ καθαρίσουμε τὴ ψυχή μας καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσουμε, ὥστε νὰ εἶναι προετοιμασμένη καὶ νὰ μπορεῖ νὰ εἰσέλθει εἰς τοὺς κόλπους τοῦ Παραδείσου, γιατί εἶναι στὸ δικό μας χέρι. Ἐμεῖς πρέπει νὰ προσπαθήσουμε. Ἂν δὲν προσπαθήσουμε, δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε. Πρέπει νὰ προσπαθήσουμε καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε.

 

Πάνω ἀπὸ ὅλα, μὲ ἀγάπη Θεοῦ νὰ πορευτοῦμε. Ὁ Θεός δέν διαχωρίζει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν θέση πού ἔχουν. Ὁ Θεός βλέπει τήν ψυχή καί τήν μετάνοιά της.

 

Πάνω ἀπὸ ὅλα, μὲ ἀγάπη Θεοῦ νὰ πορευτοῦμε. Πρέπει νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ μποῦμε μέσα στὸν Παράδεισο ὅλοι μαζί. Διότι ὅλους μᾶς περιμένει ὁ Θεός. Δὲν διαχωρίζει ἂν εἶναι πολιτικός, ἂν εἶναι βασιλέας, ἂν εἶναι ἱερωμένος, ἢ ὁ,τιδήποτε εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος. Ὁ Πατέρας μας βλέπει τὴ ψυχή. Βλέπει τὴ μετάνοια.

 

Ὁ Θεὸς μετράει τὶς μετάνοιές μας, γιὰ νὰ ἔχει γραμμάτιο καθαρὸ ἀπέναντι στὸ πονηρὸ πνεῦμα, στὴ Δευτέρα Παρουσία.

Δὲν μετράει τὶς ἁμαρτίες μας, ὅπως ἔχει πεῖ καὶ σὲ παλαιότερο μήνυμα. Μετράει ἕνα καὶ μοναδικὸ πράγμα: Πόσες μετάνοιες γιὰ νὰ ἀνοίξουμε τὴ θύρα τῆς συγχωρήσεως; Πόσες μετάνοιες; Ὁ Θεὸς μετράει τὶς μετάνοιές μας, γιὰ νὰ ἔχει γραμμάτιο καθαρὸ ἀπέναντι στὸ πονηρὸ πνεῦμα, στὴ Δευτέρα Παρουσία, γιὰ νὰ ἔχουμε γραμμάτιο καθαρό, τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως. Αὐτὸ πασχίζει, αὐτὸ προσπαθεῖ ὁ Πατέρας μας νὰ μᾶς πληροφορήσει.