Θάρθεις σαν αστραπή θάχει η χώρα γιορτή θάλασσα γη και ουρανός στο δικό σου φως.

Θα ντυθώ στα λευκά να σ’ αγγίξω ξανά φως εσύ και καρδιά μου εγώ πόσο σ’ αγαπώ.

Βασιλεὺς Βασιλέων, Βασιλεῖ Βοήθει, ἔλεος, ἔλεος, Ἐπουράνιε Θεὲ. Κωνσταντῖνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, ἔλεω Θεοῦ Αὐτοκράτωρ τῶν Ρωμαίων. Στὴν πύλη τοῦ ἁγίου Ρωμανοῦ, καβαλικὰ τὴ φάρα του τὴν ἀσπροποδαράτην, Τέσσερα Βῆτα, ἔλεος, ἔλεος, Μαρμαρᾶς, Βόσπορος καὶ Μαύρη Τρίτη. Φρῖξον ἥλιε, στέναξον γῆ, Ἑάλω ἡ πόλη! Ἑάλω ἡ πόλη! Βασιλεύουσα, πύλη χρυσῆ κι ὁ πορφυρογέννητος στὴν κόκκινη μηλιά. Ἡ πόλη ἦταν τὸ σπαθί, ἡ πόλη τὸ κοντάρι, ἡ πόλη ἦταν τὸ κλειδὶ τῆς Ρωμανίας ὅλης. Σώπασε Κυρὰ Δέσποινα καὶ μὴν πολυδακρύζεις, πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς, πάλι δικὰ Σοῦ θάναι.

Στην πύλη του αγίου Ρωμανού έφυγες για αλλού κι άγγελος θα σε φέρει εδώ στον σωστό καιρό.

Μες την Άγια Σοφιά θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική οι Έλληνες μαζί!