ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ…

του Ηρακλή Α. Σωτηράκη

Θέλω να το δημοσιοποιήσω, όχι για να το διαβάσει ο ίδιος, άλλωστε δύσκολα θα βρίσκει χρόνο να ασχολείται με τίποτε άλλο πέρα από τη δουλειά του, αλλά γιατί το θεωρώ σαν χρέος μου, απέναντι σε έναν λειτουργό της υγείας, που δίνει άλλο νόημα στην ανθρώπινη υπόσταση δηλαδή στο «άνω θρώσκω», που πρέπει να χαρακτηρίζει τον άνθρωπο.
Είναι γιατρός, νευροχειρουργός, και πριν δέκα πέντε μέρες, έσωσε την κουνιάδα  μου από βέβαιο θάνατο, σταματώντας μία αιμορραγία στον εγκέφαλο που είχε προέλθει από βαρύ πέσιμο και χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Η επέμβαση έγινε μόλις δύο ώρες από τη στιγμή που η ασθενής έφτασε στα επείγοντα, και ελάχιστα λεπτά πριν πέσει σε κώμα, ημέρα Κυριακή βράδυ, σε επαρχιακό νοσοκομείο, κράτησε περίπου δύο ώρες, και χτες η ασθενής αυτή γύρισε γερή σπίτι της.
Η περιγραφή φυσικά είναι φτωχή, για να περιγράψει τι έκανε αυτός ο γιατρός, μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας, από τη στιγμή που διάβασε την αξονική και διαπίστωσε εκτεταμένο αιμάτωμα που πίεζε τον εγκέφαλο.

Πώς ενεργοποίησε τόσο γρήγορα την ομάδα του, βοηθούς, αναισθησιολόγους, προσωπικό χειρουργείου, και πως ολοκλήρωσε την αφαίρεση του αιματώματος που είχε επεκταθεί στο μισό κρανίο, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής, εκείνος μόνο το ξέρει.
Θα μου πείτε, κάθε γιατρός στη θέση του το ίδιο θα έκανε.
Όχι.
Κανένας γιατρός δεν θα έκανε, ό,τι έκανε αυτός, για να σώσει μία ηλικιωμένη γιαγιά 85 ετών, βάζοντάς την σε χειρουργείο εγκεφάλου, Κυριακή βράδυ, μη περιμένοντας πλήρη προεγχειρητικό έλεγχο, γιατί έκρινε ότι ελάχιστα αν αργούσε, η γιαγιά θα έπεφτε σε κώμα, & θα την έχανε.

Σε άλλο νοσοκομείο, σε παρόμοια  περίπτωση, ηλικιωμένη ασθενής χάθηκε, επειδή στα επείγοντα, ενήργησαν «μη επειγόντως», ίσως και γιατί δεν τους «έσπρωχνε» να κάνουν γρήγορα η ηλικία της ασθενούς.

Σε μία κοινωνία, που το κάθε ΤΙΠΟΤΑ,  που ανεβάζει μία φωτό στο ίνσταγραμ, γίνεται είδηση, και αναγνωρίσιμο πρόσωπο, τρομάρα μας, θεωρώ υποχρέωση μου να δημοσιοποιήσω το όνομα αυτού του ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, που τιμά και τις δύο λέξεις, που παραμένει σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο παραμεθόριου νησιού, με μισθό γιατρού του ΕΣΥ, που έχει δημιουργήσει μία από τις καλύτερες νευροχειρουργικές κλινικές στην Ελλάδα, που είναι ιδιαίτερος σαν άνθρωπος, και που είχε απομακρυνθεί από το νοσοκομείο, επειδή αρνιόταν να εμβολιαστεί, και που γονείς παρακαλούσαν τον Υπουργό Υγείας, να μην ισχύσει η απομάκρυνση γι αυτόν, γιατί ήταν η μόνη ελπίδα τα δικά του χέρια, για να σωθεί το τραυματισμένο παιδί τους.

Σήμερα, η κουνιάδα μου, έχει σωθεί, έχει επιστρέψει σπίτι της, και δίπλα στην εικόνα του Ταξιάρχη, φαντάζεται πως βλέπει και την εικόνα του γιατρού που την έσωσε.

ΟΧΙ, δεν έγιναν όλα αυτά σε κάποιο παράστημα του Ιατρικού Κέντρου, ή του Μετροπόλιταν, ή του Μεμόριαλ της Νέας Υόρκης.

Αυτά έγιναν στο επαρχιακό νοσοκομείο Μυτιλήνης ΒΟΣΤΑΝΕΙΟ, που βρίσκεται στην πόλη της Μυτιλήνης, στο νησί της Λέσβου, και έγιναν από έναν ΓΙΑΤΡΟ, που το όνομα του κοσμεί το ανθρώπινο είδος.
Γιατρέ, ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ ΜΠΑΪΡΑΜΙΔΗ,
για ότι έκανες για την κουνιάδα μου,
αλλά και για ότι κάνεις για όλους τους ασθενείς σου, χωρίς ηλικιακές ή άλλες διακρίσεις,
σ’ ευχαριστούμε.

πηγή