π. Ιουστίνος Πίρβου

…Ο ίδιος ο π. Ιουστίνος διηγείται, ότι εκείνη η περίοδος της φυλακίσεώς του ήταν περίοδος περισυλλογής, ηρεμίας και αναζητήσεως του εσωτερικού του κόσμου.

Μέσα από την ταλαιπωρία βρήκε πνευματική παρηγοριά. Τότε κατάλαβε την εξάρτησή του από τον Θεό, το ότι δεν είναι μόνος του και το ότι μεγαλώνει και ωριμάζει κανείς πνευματικά ανακαλύπτοντας τον σκοπό της ζωής μέσα από τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς. Υπέφερε το μαρτύριο με χαρά, προσφέροντάς το ως εξιλέωση των δικών του αμαρτιών αλλά και του έθνους του. Έμαθε να προσεύχεται αληθινά μέσα στις κακουχίες και τα βασανιστήρια.

Επίσης έλεγε ότι, αν σηκώνεις το βάρος πού έχει εναποθέσει ο Θεός στους ώμους σου με συνετό τρόπο, με το πέρασμα του χρόνου αυτό αγιάζει, καθαρίζει και φωτίζει την ψυχή και σπάζει τις πύλες του σκότους μέσα σου.

Η θέα του θανάτου βρισκόταν συνεχώς μπροστά του και θεωρούσε την κάθε μέρα ως δώρο του Θεού για τη μετάνοιά του. ”Ο θάνατος ήταν μέρος της ζωής μας. Ήταν μια λύτρωσι, γιατί ήταν μια πύλη στην αιώνια ζωή»… Παρ᾿ όλη όμως την απάνθρωπη αυτή συμπεριφορά, ο Θεός τους έδινε το κουράγιο ν᾿αντέξουν. Κρατιόνταν από την πίστι τους σ᾿ Εκείνον.

Είχε όμως μάθει μέσα στη φυλακή, ότι ο νικητής δεν είναι αυτός πού νικάει αλλά αυτός πού ξέρει να υπομένει. «Δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος από το οποίο ν᾽ αποκομίζης τέτοιο κέρδος και να ζης μια τόσο αυθεντική μοναχική ζωή, όσο η φυλακή. Εκεί μέσα μαθαίνεις την αληθινή ταπείνωσι και την πραότητα. Εκεί βλέπεις καθημερινά τη ζωή σου να οδεύη και να αγγίζη το θάνατο. Η φυλακή σε μαθαίνει να ζης ασκητικά, να προσεύχεσαι, να νηστεύης και να έχης την εν Χριστώ κοινωνία με τους συνανθρώπους σου. Εκεί έχεις την εμπειρία της συνεχούς παρουσίας του Θεού μέσω των θαυμάτων Του. Εκεί γεύεσαι τη γλυκύτητα της προσευχής και τους καρπούς της». Οι κομμουνιστές δεν είχαν καταλάβει ότι πάνω στο σταυρό η ψυχή έχει την απόλυτη ελευθερία και ότι όλες οι μέθοδοι βασανισμού και η ψυχολογική βία δεν παράγουν σκλάβους αλλά μάρτυρες, αγίους που ποτίζουν τον τόπο τους με το αίμα τους».

Και συνεχίζει ο π. Ιουστίνος• «Στις ημέρες μας οι δυνάμεις της ψυχής μας έχουν ατονήσει. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε στην άνεσι, στην αλόγιστη ελευθερία, στην εποχή της τηλεοράσεως, και έτσι δεν έχουμε ούτε τη σωματική δύναμι ν᾿ αντισταθούμε σε τίποτε.

Επομένως μη ψάχνετε λύσεις. Αγαπητοί, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η μόνη λύσι είναι ο θάνατος για το Χριστό. Σε περιόδους διωγμών οι Χριστιανοί θα πρέπη να συγκεντρώνωνται δίπλα στους ιερείς και να παίρνουν δύναμι από τη θ. Κοινωνία. Μ᾽ αυτό τον τρόπο και λέγοντας την ευχή του Ιησού και επικαλούμενοι τη βοήθεια της υπεραγίας Θεοτόκου θα προστατευθούν από οποιονδήποτε».

«Η Θ.Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευθούν από κάθε κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Να λέτε την Ευχή του Ιησού ή το τη Υπερμάχω.

Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο. Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό, για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός… Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα, όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνά και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του, δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών».

«Πιστεύετε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θέλουν στ’ αλήθεια την ειρήνη των λαών; Αυτές είναι ανοησίες, για να αποβλακώνονται οι μάζες! Μόνον αφελείς αναγνώστες των εφημερίδων μπορούν να πιστεύουν πλέον αυτές τις κουταμάρες. Αυτοί οι οργανισμοί κάνουν πόλεμο στο όνομα της ειρήνης ώστε, μετά, αυτοί πάλι να φαίνονται ως “σωτήρες του κόσμου”• ενώ στην πραγματικότητα μετά τον πόλεμο πάλι αυτοί θα κερδίζουν, δρέποντας τους καρπούς και τη δόξα, μοιράζοντας μεταξύ τους τα κέρδη, όπως επιθυμούν.

Να ξέρετε όμως ότι και τις “Μεγάλες Δυνάμεις” ο Θεός θα τις παιδαγωγήσει κατάλληλα. Θα τις πατάξει, όταν δεν θα το περιμένουν και τότε θα ηττηθούν. Τι απέγινε η Ιταλία με τον Μουσολίνι; Τι απέγινε η Γερμανία με τον Χίτλερ; Όλους τους διαίρεσε ο Θεός. Ο Θεός και αυτούς θέλει μετανοιωμένους, όχι μόνον τους χριστιανικούς λαούς. Ο Θεός προνοεί έτσι ώστε πολλοί ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία.

Ο πόλεμος ποτέ δεν έρχεται από τους χριστιανούς, πάντα από τους ειδωλολάτρες. Ένας ηγέτης που είναι μέλος της Εκκλησίας δεν συμμαχεί ποτέ με τους ειδωλολάτρες ούτε εναντίον ορθοδόξων κρατών.
Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μια μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις “κυβερνήσεις” των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα. Ό,τι τους λέει ο αρχηγός, αυτό εκτελούν».

Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης-Γέρων Ιουστίνος Πίρβου, εκδόσεις «Άθως», Αθήνα 2019, σελίδες 182-183

πηγή