Ο Παναγιώτης Νικολουδάκης ήταν καλεσμένος στην Τηλεόραση Creta και στην εκπομπή «Ένας παράδεισος Υπαρκτός». Δεν είναι εύκολο να σχολιάσεις και να πεις και πολλά για τα όσα είπε ο 9χρονος ΑΜΕΑ από την Κρήτη. Μπράβο στους συντελεστές όλη της εκπομπής για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Ο μικρός Παναγιώτης μιλάει για περίπου 20 λεπτά. Για την ακρίβεια, δωρίζει σε όσους τον ακούσουν αξίες, δύναμη, μεγαλείο και μια οπτική ευτυχίας που όμοιά της στην καθημερινότητά μας δεν μπορούμε να βρούμε.

Σε βάζει σε διαδικασία να σκεφτείς:

• Ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα αλήθεια;
• Πως γίνεται να έχω την υγεία μου, τα πόδια μου και να λέω δεν μπορώ;
• Πως μπορεί κάποιος να μη σέβεται τα πεζοδρόμια για τους ΑΜΕΑ; Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν όντα που κοροϊδεύουν αυτούς τους ανθρώπους;

Αυτές οι σκέψεις είναι οι απλές. Υπάρχουν και δυσκολότερες. «Ευτυχία» λέει ο Παναγιώτης και «γεμίζει» το στόμα του. Ευτυχία επειδή τρώει σουβλάκια μέσα σινεμά. Ευτυχία επειδή παίζει επιτραπέζια με τα αδέρφια του. Ευτυχία επειδή κάνει μπάνιο στη θάλασσα;

Εσύ που διαβάζεις ή τον ακούς, καταλαβαίνεις τι λέει; Ένα παιδί 9 χρονών που δεν θα μπορέσει να περπατήσει πιθανότατα ποτέ, που έχει παλέψει για να μπορέσει να εκφράζεται δηλώνει ευτυχισμένο. Με τα απλά πράγματα: με μια βόλτα, με λουκουμάδες πασπαλισμένους από μέλι και κανέλλα.

Παναγιώτης Νικολουδάκης: «Να μην τα παρατάτε ποτέ».

«Να μην τα παρατάτε ποτέ. Γιατί αν τα παρατήσουμε δεν βγάζουμε το στόχο μας εις πέρας», λέει ο Παναγιώτης. Και όταν τον προτρέπει η δημοσιογράφος που συμπλήρωσε άψογα τον καλεσμένο της, να κάνει μια ευχή το λέει ξανά: «Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο να είναι δυνατοί, με υγεία πάνω από όλα. Και επίσης κάτι που είπα και πριν: Να μην τα παρατάτε ποτέ!».

Αυτό το 20λεπτο του Παναγιώτη στην τηλεόραση είναι ικανό να σε κάνει να αλλάξεις τρόπο σκέψης. Μην τα παρατάτε ποτέ. Να είστε δυνατοί λέει ένα παιδί 9 χρονών. Και δεν μένει μόνο εκεί. Προειδοποιεί: «Μην κοροϊδεύετε τους ΑΜΕΑ, όπως εμένα που γεννήθηκα έτσι. Δεν μπορώ να περπατήσω άλλα έχω καταφέρει πράγματα και θάματα». Ναι, τι να πεις για τον Παναγιώτη και την οικογένειά που τον μεγαλώνει.

Τα λέει μόνος του, όλα. Στην αρχή της κουβέντας, ο Παναγιώτης μιλάει για τα όσα θα πετύχει μεγαλώνοντας. Στο background το «βαλς των χαμένων ονείρων» του Μάνου Χατζηδάκι. Τα όνειρα του Παναγιώτη είναι από αυτά που δεν χάνονται. Συνταιριάζει με τη δύναμή του. Δάσκαλος, συνεργείο, χειμερινός κολυμβητής, μαγαζί με παπούτσια και ζαχαροπλάστης μαζί. Ποιος μπορεί να περιορίσει μια ψυχή που πετάει;

πηγή